آغاز امامت حضرت ولیعصر (عج) یکی از مواقع مهم و معنوی در تاریخ اسلام است که به عنوان پرچمدار عدالت و انصاف شناخته می‌شود. امامت حضرت ولیعصر به عنوان آخرین امام اثنی عشریان، به عنوان وصیت‌نامه امام حسن علیه السلام بیان شده است و وظیفه پیگیری امور امت اسلامی را بر عهده دارد.
حضرت ولیعصر از نخستین روزهای امامت خود، با بیان اصالت پیام اسلامی و انتقاد از ستم و ظلم، در راه اصلاح و اصلاح امور امت مسلمان قدم گذاشتند. از آنجایی که امامت ایشان به زمان ظهور مقدس پیوند دارد، به عنوان حامی و مدیر کلام اصحاب ظهور، ایشان مسئولیت نهایی از راهنمایی، تربیت و پروردگاری مردم انجام می‌دهند.
امامت حضرت ولیعصر در تاریخ اسلامی به عنوان یک نهضت فکری، انقلابی و اصلاح‌طلبانه شناخته می‌شود که هدف والای اصلاح جامعه و برآورده کردن عدالت اجتماعی را تعقیب کرده است. امامت حضرت ولیعصر نمونه‌ای بی‌نظیر از رهبری عدالت‌خواهانه، بر ضرب‌المثل تحمل و حوصله و برخورد مومنانه است.
در نتیجه، آغاز امامت حضرت ولیعصر عبور از مراحل استعداد یابی و رشد فردی به دستیابی به مقام رهبری جامعه اسلامی است. ایشان با ارائه راهکارهای عملی برای حل مشکلات و تطبیق با تغییرات جوامع، نفوذ خدمت به مردم و ارزیابی وضعیت اجتماعی را در دستور کار خود دارند. به عبارت دیگر، امامت حضرت ولیعصر عبور از گذشته به آینده، عبور از امید به بهبودی به مسئولیت قبول شده است.